Jan Nepomucen Potocki (1761 – 1815) – polski arystokrata, pisarz, archeolog, etnograf, językoznawca, historyk, bibliotekarz króla Stanisława Poniatowskiego, erudyta, fantasta, kawaler maltański, doradca cara Aleksandra I, świadek rewolucji we Francji, walczył z piratami, wolnomyśliciel, założyciel łańcuckiej linii Potockich, obywatel trzech państw i poddany sześciu władców, postać niezwykle barwna.
Zajmował się działalnością naukową: badał m.in. dzieje starożytnej Słowiańszczyzny. Był podróżnikiem , zjechał całą Europę i część Afryki. Podczas nieudanej wyprawy do Chin dotarł do dzisiejszego Ułan Bator w Mongolii. Opublikował wiele dzienników z podróży, listów do znajomych i prac poświęconych historii odwiedzanych miejsc. Uczestniczył w obradach Sejmu Czteroletniego, założył drukarnie wydającą tygodnik z sejmowymi debatami. Pisał też jednoaktówki i prozę, wyłącznie w języku francuskim. Nad „Rękopisem znalezionym w Saragossie” pracował w latach 90. XVIII w., a ukończył prawdopodobnie niedługo przed samobójcza śmiercią. Jan Nepomucen Potocki to postać zdecydowanie nietuzinkowa, lecz, niestety, wciąż mało znana.
Patronat nad 200. rocznicą śmierci Jana Potockiego objęło UNESCO.
