JEAN DE LA FONTAINE urodził się 8 VII 1621 r. w Château-Thierry (Szampania), zmarł w Paryżu 13 IV 1695 r., bajkopisarz francuski, jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego. Dzięki wielkiemu talentowi, uprawiał rozmaite gatunki i formy literackie. Jednak dla potomnych pozostał przede wszystkim autorem Bajek.
Pod postacią królestwa zwierząt poeta przedstawił alegoryczny wizerunek życia ludzkiego, ukazywał satyryczny obraz przywar ludzkich oraz stosunków społecznych.
W sposób pełen humoru i gorzkiej ironii poruszał uniwersalne problemy moralno-obyczajowe, przestrzegał przed uleganiem sądom większości, przyzwyczajeniom i mitom, zalecając kierowanie się rozumem; głosił praktyczną doktrynę moralną, zalecając dążenie do życia pracowitego i spokojnego, wolnego od wygórowanych ambicji i kłopotów. Stworzył 240 bajek ułożonych w 12 ksiąg. Każda z bajek ma swój morał. Do najsłynniejszych bajek de La Fontaine’a należą: „Konik polny i mrówka”, „Kruk i lis”, „Żaba i wół”, „Pies i wilk”, „Wilk i jagnię”, „Lis i winogrona”. Większość utworów była tłumaczona na liczne języki, zyskując autorowi pozycję największego bajkopisarza literatury nowożytnej.
„Bajki” La Fontaine’a tłumaczyli min.: F. Kniaźnin, I. Krasicki, A. Mickiewicz, J. U. Niemcewicz, S. Trembecki, L. Staff i inni.
Morały z niektórych bajek, pozostają ciągle aktualne:
„Nie zmądrzał dotąd nasz świat, chociaż stary -
Byleby szyld był w modzie, mniejsza o towary”.
